Heel wat voetballers komen kort na het einde van hun carrière in de financiële problemen. Uit statistieken blijkt zelfs dat 60% van de voetballers in de Engelse Premier League binnen de 5 jaar na hun sportief pensioen financiële problemen kennen. Al te makkelijk wijt men deze financiële problemen bij topsporters aan foute investeringen, een gebrek aan financiële kennis dan wel een slechte entourage. Uiteraard gebeurt het dat een voetballer zich laat verleiden/misleiden tot een foute investering. Ook is het zo dat de entourage hierbij soms een rol speelt. Vaak zijn het net deze (veelal spectaculaire) verhalen van bedrog of faliekant afgelopen investeringen die in de pers verschijnen.
De praktijk leert ons echter dat de oorzaken van de financiële problemen bij het gros van de topsporters meestal een pak minder spectaculair zijn. In dit artikel komen we terug op de, naar onze mening, belangrijkste basisregel die het merendeel van de financiële problemen van voetballers kan voorkomen. Deze vuistregel luidt: beperk je uitgaven.
Het lijkt nogal vanzelfsprekend en mogelijks zelfs overbodig om deze vuistregel naar voren te schuiven. Het is niet meer dan logisch dat je je uitgaven dient te beperken om voldoende vermogen te kunnen opbouwen. Het mag misschien verbazen maar onze ervaring leert dat het al snel problematisch wordt indien de voetballer niet in staat is zijn uitgaven te beperken.
Waar loopt het dan juist mis? Niet al teveel uitgeven lijkt toch een zeer normale en makkelijk te volgen vuistregel. Het probleem situeert zich echter op verschillende niveaus:
• Een vals gevoel van (voldoende) sparen
Jonge voetballers verdienen al snel een mooi inkomen. Zelfs al geven ze elke maand een fiks bedrag uit aan de nieuwste gsm, een mooie wagen, cadeautjes aan de familie,…, toch slagen ze erin op het einde van de maand (veel) meer te sparen dan hun entourage van vrienden en familie. Door maandelijks veel uit te geven en toch te kunnen sparen ontstaat een vals gevoel van veiligheid. Zeker als men maandelijks duizenden euro’s meer spaart dan de omgeving, gaat dit gevoel sluimeren.
Waarom geeft dit een vals gevoel van veiligheid? Voetballers staan onvoldoende stil bij het feit dat ze na hun carrière nog een zeer lange periode zonder inkomsten moeten toekomen met het opgebouwde vermogen. Om vanaf hun 35e (de pensioenleeftijd) tot hun 85e (overlijden) hun bestaande levensstandaard te kunnen aanhouden, dienen ze een veel groter vermogen te hebben opgebouwd dan ze inschatten.
Voetballers onderschatten met andere woorden het opgebouwd kapitaal dat nodig is op hun 35e om hun levensstandaard aan te houden. Maandelijks enkele duizenden euro’s meer sparen dan hun familie, is meestal onvoldoende. Het merendeel van de voetballers meent dat een bedrag van 1 miljoen € meer dan voldoende is om maandelijks 10.000 € uit te geven voor de rest van hun leven. Dit is een grote misvatting. Een voetballer die vandaag 35 jaar wordt en maandelijks 10.000 euro wenst uit te geven tot zijn 85e moet ruwweg ongeveer 6 miljoen euro op de rekening staan hebben (er van uitgaande dat dit niet geïnvesteerd wordt en er geen inflatie is). Dit is (veel) meer dan voetballers verwachten.
• Sociale druk
Het is zeer moeilijk als voetballer om de uitgaven beperkt te houden. Het merendeel van de collega-voetballers denken immers niet op lange termijn en laten het geld flink rollen. De nieuwste auto’s op het parkeerterrein van de club, de allernieuwste gadgets en de meest exclusieve reizen,… leiden ertoe dat er een (fout) beeld ontstaat en men zorgeloos geld kan uitgeven. De collega-voetballers doen het ook, dus waarom zou het niet kunnen? Dit gevoel wordt nog versterkt door de omgeving van de voetballer. Vaak verwacht de naaste omgeving van een voetballer een bepaald imago en uitgavenpatroon van de voetballer dat bij zijn status als topsporter hoort.
Het is niet eenvoudig als voetballer om hier niet aan toe te geven. Onbewust gaat je eigen uitgavenpatroon zich aanpassen aan de verwachtingen van de omgeving. Na verloop van tijd ontstaat de perceptie dat het niveau van uitgaven normaal en verantwoord is. In de meeste gevallen is dit echter niet zo. Het opgebouwd vermogen is, zoals reeds aangehaald, waarschijnlijk niet voldoende groot om van een zorgeloos pensioen te kunnen genieten.
In de kleedkamers gaan ook de wildste verhalen rond over fantastische investeringen, exuberante salarissen en de meest exclusieve feestjes. Het vergt heel wat persoonlijkheid om hier niet nieuwsgierig naar te zijn en er niet aan deel te nemen. Dit is een zeer normaal en menselijk proces.
• Levensstandaard terugschroeven
Indien men gedurende vele jaren gewend is aan een bepaalde levensstandaard, zal men na de carrière deze levensstandaard willen aanhouden. Na verloop van tijd beseffen velen echter dat het opgebouwde kapitaal daartoe ontoereikend is. Op dat moment is het zeer moeilijk voor een ex-voetballer (maar eigenlijk ook voor eender wie) om je levensstandaard te verminderen.
Het is veel eenvoudiger om tijdens je actieve carrière een iets lagere (maar nog steeds zeer hoge) levensstandaard aan te houden dan na je carrière drastisch te moeten terugschroeven. Dit wordt immers als zeer pijnlijk ervaren. Niet alleen voor zichzelf maar ook voor de omgeving die een zeker verwachtingspatroon heeft op dit vlak. De omgeving verwacht namelijk van de (ex-)voetballer dat hij instaat voor hun (hoge) levensstandaard. Dit bemoeilijkt het proces om de levensstandaard terug te schroeven en is psychologisch niet makkelijk om te aanvaarden. Voetballers leven in een wereld waar perceptie en uiterlijk vertoon een belangrijke rol spelen. Ook de publieke opinie heeft een uitgesproken mening over de doorsnee voetballer waardoor het niet evident is om het verwachtingspatroon bij te stellen in functie van de eigen noden.
• Het gevaar van substantiële contractverbeteringen
Het loon van een topvoetballer kan eensklaps substantieel toenemen. Een contract van 20.000 euro netto per maand kan bij een transfer makkelijk oplopen tot 100.000 euro netto per maand. De verleiding is dan groot om ook substantieel meer te beginnen uitgeven. Een nieuwe wagen, een groter huis, vaker een nieuw uurwerk,… Op het einde van de maand merk je amper deze extra uitgaven. Het salaris is mogelijks meer dan verdubbeld dus, ondanks de verhoogde uitgaven, kan er nog steeds ongeveer hetzelfde bedrag gespaard worden. Het uitgavenpatroon neemt weer onbewust toe. Het vereist kapitaal na pensioen wordt hierdoor ook weer substantieel groter.
Om deze redenen is het beperken van de uitgaven wellicht één van de meest uitdagende opdrachten voor een voetballer. Als voetballer wil je echter ook goed kunnen leven. Je wilt graag op restaurant, regelmatig nieuwe kleren kopen en eventueel af en toe naar een exclusief feestje. Het is daarbij niet prettig om steeds op je uitgaven te moeten letten. Naast de druk op en naast het veld, wil je uiteraard ook kunnen genieten. Vaak kost dat geld.
Om hieraan tegemoet te komen stellen wij binnen Stirr onze cliënten voor om een budget vast te stellen waarover de voetballer maandelijks vrij kan beschikken. Dit maandbudget kan de voetballer volledig spenderen aan al zijn privé-uitgaven zoals kleren, restaurants, bars, …. Het is daarbij de bedoeling dat dit maandbudget ook na het pensioen mogelijk moet zijn. Met andere woorden, dit maandbudget moet op een manier zijn bepaald dat de voetballer het vanaf zijn 35e tot aan zijn overlijden moet kunnen aanhouden.
Voor dit maandbudget creëren we een speciale rekening (de zogenaamde “speelrekening”) waaraan een kredietkaart is gekoppeld. De limiet van deze kredietkaart is het afgesproken maandbudget. Is de limiet gedurende een bepaalde maand overschreden, weet de voetballer dat hij meer heeft uitgegeven dan vooropgesteld. Op die manier zet dit systeem de voetballer dus aan om zijn uitgaven te beperken.
Dit systeem zorgt ervoor dat een voetballer enkel leeft op basis van zijn maandbudget (en niet op basis van het totale netto-salaris). Eveneens wordt de voetballer zich na verloop van tijd bewust van het feit dat het maandbudget sneller op is dan verwacht. Dit vermijdt al te extravagante uitgaven. Alles wat er gespaard wordt, kan vervolgens naar een aparte rekening gestort worden die de voetballer gebruikt voor (bij voorkeur ‘veilige’) investeringen.
Besluit
De financiële gevaren voor de meeste voetballers situeren zich eerder op een psychologisch (onbewust meer uitgaven dan nodig) en sociaal (groepsdruk van collega-voetballers en entourage) niveau dan op investeringstechnisch niveau (foute beleggingen of investeringen). Hoewel op jonge leeftijd goed geld verdienen ook verleidingen en gevaren met zich meebrengt, biedt het vooral ongelooflijke opportuniteiten als het op investeren en vermogensopbouw aankomt. Hoe vroeger je begint te sparen, hoe groter het kapitaal op het einde van de rit zal zijn.
