Als uitloper van de Luxleaks liggen nu ook enkele Rode Duivels onder vuur omdat zij eveneens zouden geopteerd hebben voor een Luxemburgse structuur. De publieke opinie of op zijn minst een deel ervan stelt dat België via subsidies zwaar geïnvesteerd heeft in de opleiding van de Rode Duivels en derhalve getuigt de Luxemburgse optie van weinig chauvinisme en respect voor de Belgische staat. Er schort heel wat aan deze kritiek.
Eerst en vooral ontlopen de geviseerde Rode Duivels, die op een uitzondering na allen actief zijn in buitenlandse topcompetities, niet zozeer de Belgische fiscus maar de fiscus van het land waar zij als voetballer actief zijn. Voetballers worden in beginsel immers belast in het land waar zij hun woonplaats en zetel van fortuin hebben. Voor voetballers zal dit dus normaliter het land zijn waar ze als voetballer actief zijn. Voor de Rode Duivels gaat het dan om Italië, Spanje of Engeland, en niet langer België. Zeker geen fiscale paradijzen te noemen.
Betalen de Rode Duivels dan helemaal geen belasting in België? Toch wel. Zo betaalt elke speler van het nationale elftal zoals alle andere sporters die prestaties leveren op het Belgisch grondgebied het toepasselijke tarief aan belastingen. De Luxemburgse omweg waarvoor enkele spelers blijkbaar kiezen heeft hierop geen enkele invloed.
Waarom dan de kritiek? Omwille van hun bekendheid en populariteit, vertegenwoordigen de portretrechten van voetballers een zekere waarde. Voor het gebruik van deze portretrechten van de voetballers dienen sponsors en in sommige gevallen ook de club te betalen. Zo kan in Engeland al gauw 20% en meer van het totale inkomen van de voetballer bestaan uit commerciële inkomsten uit portretrechten. Een aantal van onze nationale helden laat klaarblijkelijk deze portretrechten exploiteren door een Luxemburgse vennootschap. Op die manier ontlopen ze voor een deel van hun inkomsten de fiscus van het land van hun fiscale domicilie. Nogmaals, de fiscale domicilie zal voor de meeste spelers niet België zijn maar wel het land waar ze actief zijn.
Zijn de Rode Duivels overgesubsidieerd en betalen ze te weinig belastingen om dit te compenseren? Op economisch vlak leert een korte rekensom ons dat de gemiddelde Belgische club uit eerste klasse 750.000€ per jaar aan jeugdopleiding spendeert en dit voor pakweg 250 spelertjes oftewel ongeveer 3.000€ per speler per jaar. Voor de duidelijkheid, een beperkt bedrag daarvan is afkomstig uit subsidies.
Los van het feit dat een in België spelende Rode Duivel jaarlijks een veelvoud van dit bedrag betaalt aan de Belgische fiscus en de “geïnvesteerde subsidies” daarmee meer dan terugbetaalt, ontvangt de Belgische club bij het vertrek van de Rode Duivel op zijn minst een opleidingsvergoeding. Een opleidingsvergoeding is een verplichte vergoeding dewelke de club die een speler heeft opgeleid tracht te compenseren voor de door de club gemaakte kosten bij de opleiding van diezelfde speler. In het geval de speler vertrekt naar een club in het buitenland, dient de buitenlandse club de Belgische club de opleidingsvergoeding te betalen. Tot voor kort bedroeg de opleidingsvergoeding minimaal 75.000 € per jaar dat de speler door de Belgische club werd opgeleid vanaf zijn 12e jaar.
Met andere woorden, elke Rode Duivel creëert bij zijn vertrek naar het buitenland een economische meerwaarde van minimaal 72.000€ (75.000 € verminderd met de kost van 3.000€) per jaar dat hij in België werd opgeleid. Uiteraard noodzakelijk en zeer welkom geld voor onze Belgische clubs.
Ook op maatschappelijk vlak hoeft de meerwaarde van het nationale elftal geen betoog. Ze slaagden er immers in om zowat de hele bevolking, Waal, Vlaming en Brusselaar te mobiliseren en een samenhorigheidsgevoel te creëren dat slechts zelden gezien is.
Laten we in de toekomst de Rode Duivels toch maar blijven steunen en koesteren. Ze hebben wel degelijk hun meerwaarde voor de Belgische economie en het Belgisch voetbal in zijn geheel.
Gelet op het feit dat ze via die Luxemburgse vennootschappen veelal opnieuw in België lijken te investeren, creëren de door hen bespaarde belastingen trouwens op die manier weer een meerwaarde voor ons land. Oh ironie, hoe meer ze dus weten te besparen via de Luxemburgse constructies, hoe beter voor onze economie…
